Half zes, de wekker is weer iets platter, ik rol m’n bed uit.
Alles is bijna klaar….. volle tank met airmiles gehaald.
Niets word aan het toeval overgelaten, behoedzaam begeef ik me richting m’n CB1300, het rood/witte gevaar wordt gewekt. 🙂
Dit moet altijd met de nodige zorg gebeuren want anders is ie de hele dag in een slecht humeur.
Accu…. check….
bandenspanning…. check…..
oliepeil….. check…..
toerenbegrenzer neeeee die laten we nog even voor wat ie is.
Minitieus loop ik m’n lijsje af. Bij gebrek aan een op dat moment co piloot noem ik zelf alles twee keer hardop op.
Wat is het toch stil vandaag? Iedereen slaapt zeker uit vandaag? Zo alles klaar, het is 6 uur…… 6 uuuuuurrrrr??? shit ik heb de wekker veels te vroeg gezet.
En om even half acht vraagt m’n vrouw of ik wel meer met m’n alpinestars motorpak aan slaap.
Dit keer gaat ook moeders de vrouw mee, dus besloten om de CBR1000 ook maar van stal te halen. Schat waar liggen de sleutels van de 1300…juist ja dat word sleutels inleveren.
Tom tommetje geplaatst en op naar het startpunt..één voor één druppelt iedereen binnen, behalve de voorrijder, even zie ik bij onze voorzitter een zweetdruppel, het zal toch niet.
Na een brieving over wat de dag gaat brengen, klinkt het… gentleman, start your engines, moet er nog iemand aangeduwd worden? neee, vandaag zijn er geen Yamaha’s.
Vlot gaat het volgens metselaarsmethode richting de-huet., het zijn in ieder geval ansichtkaart-dorpjes. 🙂
Het tempo gaat lekker, voorrijder Ronald zet het gas er wat op, en besluit om de zijkanten van de banden eens te proberen. De zijkanten zijn blij, het asfalt is een dun laagje metzeler rijker.
Plotseling word er geremd….motor stuk?..benzine op?…weg kwijt?..neee, tijd voor pauze. De serveerster heet ons welkom en de voorzitter geeft een rondje….de brommers staan in één lange rij opgesteld en worden door veel nog even vastgelegd op de gevoelige plaat. Tijdens het eten gaat het natuuuuurlijk over Honda’s het prachtige weer ennn telefoons? 😉
De voorrijder geeft het teken dat we moeten gaan, werd wel weer tijd ook. Het tempo gaat nu iets omhoog, de slingerweggetjes lenen zich er prachtig voor, wel barst het van de fietsers, en de onderdelen: stapvoets rondrijden en slalom komen dien ten gevolgen ruimschots aan bod.
Zo af en toe twijfelt de voorrijder, nemen we een sluiproute, de fietsers proberen nog te volgen, maar haken af boven de 60 km/u. Langzamerhand vraag ik me af of er iemand zadelverwarming op mijn motor heeft gemonteerd. Het lijkt af en toe of ik op een Chinese potkachel van de Aldi zit.
Maar ondanks dat het zit vlak wat protesteert gaan we gewoon verder de broodjes kroket en uitsmijters hebben blijkbaar wat mensen wakker gemaakt. 🙂 Het eindpunt is in zicht…het was echt een super tocht, met allemaal winnaars, echt niemand heeft zich laten verleiden tot het uitproberen van de door de fabrikant opgegeven maximale prestaties.
Onze voorzitter bedankt ieder voor de gezelligheid, en gezamenlijk nemen we nog wat te drinken…
een pracht dag is ten einde, kanjers bedankt voor de gezelligheid.
Groetjes Dick.
