De traditionele Poetsdag heeft een geheel nieuwe dimensie gekregen, want is een poets niet een grap? Dan is het organiseren van de seizoensopeningsrit op 1 april wel erg toepasselijk! Omdat wij Maarten een beetje kennen, ontving hij voor de zekerheid nog een mailtje met de tekst: “…..en als de toertocht een 1 aprilgrap blijkt te zijn, dan gooien we eerst je CB in de shredder en daarna je auto……………..!”
Maar omdat we wel vertrouwen in het weer hadden, stapten we op 1 april om 08.15 uur opgewekt op de CB’s om af te reizen richting Vlaardingen West, afslag 8 van de A20. Dat is dan ook het enige stuk autoweg waar we op de heenreis gebruik van hebben gemaakt. Die A7, A10 en A4 zagen we op de terugweg wel weer. Via Alkmaar, Castricum, Heemskerk, Beverwijk, Haarlem, Heemstede, Sassenheim, Hillegom, Nieuw Vennep, Alphen aan de Rijn, Waddinxveen en Gouda toerden we naar het verzamelpunt. Goed ingepakt, want wat was het koud, die eerste 100 kilometer! Op de diverse informatiezuilen die we tegenkwamen, zagen we de temperatuur traaaaaaag klimmen van 6 naar 8 naar 10 graden…….
Toen we na een voorspoedige rit wat stonden te twijfelen bij de juiste inrit voor de McD., wees een felgele Yamaha ons de weg: penningmeester Eric had het paadje ook gevonden.
De eerste gang bij aankomst leidde via de toiletten naar de hete koffie. Na een eerste cappuccino in de zon kwam er weer leven in handen en knieën en voegden we ons bij het groeiende aantal CB’s en hun berijders. De oranje CB1300 met Ad en Hannie uit het verre Zeeuws Vlaanderen rolde net het parkeerterrein op. Helaas werden zij door familieomstandigheden gedwongen direct weer afscheid van ons te nemen en de thuisreis te aanvaarden. Hannie, Ad, veel sterkte namens ons allemaal.
Voorzitter Maarten stond handenwrijvend (niet van de kou, maar van genoegen) een gestaag groeiend aantal leden en hun vrienden (op Yamaha FJR1300, Aprilia, Suzuki GSX) te verwelkomen. Voor ons een flink aantal oude bekenden (o.a. Hans van Staveren, onze Vlaamse CB1000-rijder Enrico, webmaster Arthur, “Big” Michel Dorren, Arjen H. op de luciferoranje ex-CB1000 van Maarten, Paul, Marc van Wijk, Michiel Beers en zijn vriendin) en ook veel nieuwe gezichten.
Met overmacht was de meest voorkomende kleur van de CB’s weer eens zwart, twee rood/witte en een oranje zorgden nog voor wat afwisseling in het veld. Er meldde zich nog een opvallende motor: een zilveren CB1300X4 met berijder Guus. Het nieuwe model CB1300 bleef beperkt tot het exemplaar van Maarten en dat deed ons Big One liefhebbers goed (sorry, Maarten).
Een stoet van een kleine twintig motorfietsen verliet na uitrusten/bijtanken voor mens en machine onder leiding van de voorzitter de parkeerplaats. In het heerlijke lentezonnetje reden we door weilanden en dorpjes langs schapen met lammetjes, sloten en boerderijen. Onbekende en bekende plaatsnamen kwamen voorbij. Ik was vast van plan er een paar te onthouden, maar dat is niet gelukt. Behalve Den Hoorn (dat ligt toch op Texel?!) en Delft. Verder hebben we, geloof ik, vooral heel veel Rotterdam gezien, waar je ogen te kort kwam. We gingen heen en terug de Maas over, tunnel heen, brug terug, brug heen en andere brug terug. Prachtige uitzichten met de Erasmusbrug, de oude hefbrug, de Euromast, de Maas, de kubuswoningen, het Witte Huis, etc.etc. Wel jammer was het enorme aantal verkeerslichten dat we tegenkwamen binnen het Rotterdamse. Door de vaak korte oprijdtijd (soms maar vier motoren!) raakten we bij de diverse lichten meerdere rijders kwijt. In grotere en kleinere groepen herverzamelden we ons zoveel mogelijk, maar tegen de tijd dat we deze prachtige stad achter ons lieten, bleek dat wij, Eric op de gele Yamaha, de FJR1300 en Arjen en ik de hoofdgroep echt gemist hadden. Daar stonden we dan in een van de vele havens voor een nederzetting van Akzo Nobel. Goede raad was duur. Een “dooie” mobiel, met de pda geen contact mogelijk met Maarten en drie rijders met weinig kennis van het gebied. Eerst maar een koekje en overleg. Naar huis? De autoweg was dichtbij. Op eigen houtje verder? Weten we iets van de beoogde route? In de e-mail met details werden de stormvloedkering en het uitkijkpunt bij Rozenburg genoemd. Onze FJR-berijder wist gelukkig de weg en uiteindelijk zaten we nog aardig in de goede richting ook.
Toen we op het schiereiland achter Rozenburg het uitkijkpunt naderden, kwamen ons twee bekende motoren tegemoet die het voor gezien hielden, maar tevens aangaven dat we goed gingen. En op die enorme bult aarde wees een aantal drukzwaaiende, op- en neerspringende figuren waar we moesten zijn. Die bleken daar ook zojuist te zijn aangekomen.
Rijders en machines werden in een halve cirkel opgesteld voor het staatsieportret met de Nieuwe Waterweg en de Europoort/Maasvlakte als fantastische achtergrond (we stonden echt hoog!), waarna verschillende rijders besloten de thuisreis te aanvaarden. De eigenaar van een Nighthawk vroeg voorzichtig of hij zijn motor ook even naast al die dikke CB’s mocht zetten. “Tuurlijk, ’t is toch een Honda?”
Nadat Martin de pont naar Maassluis was opgereden, besloten we met de overblijvers (Maarten, Eric, Guus, Enrico, Arjen H., Michel, Arjen B. en ondergetekende) een hapje te gaan eten in het restaurant bij de pont. Want de Kop van Noord-Holland (en België, en Almere) was nog ver en de inwendige mens vroeg nadrukkelijk om aandacht.
Rond 18.00 uur werd het tijd om afscheid te nemen en weer op te stappen. Maarten wees Michel D. de toegang tot de Maasvlakte waar deze nog wat rubber wilde achterlaten. Daarna splitsten de wegen zich en begonnen we dan toch aan die A20, A4, A10 en A7……. Maarten konden we nog gedag wuiven, zittend op de vangrail (ja, hij had ons weer losgereden), en vervolgens afzwaaiend (letterlijk) bij de afslag naar Vlaardingen.
De terugrit verliep voorspoedig, De weersverschillen tussen de Europoort en Noord-Holland boven het Noordzeekanaal werden weer eens duidelijk toen we de Coentunnel uitkwamen en we een harde noordoosten wind op kop kregen. De temperatuur zakte direct dramatisch in, waardoor het afzien werd, die laatste 50 kilometer naar huis. Bij de grasdrogerij van Wil (de Witte Reus) Hartog besloten we de A7 de A7 te laten en het laatste deel binnendoor te rijden. Om 20.15 uur werden de CB’s gestald en konden de verkleumde baasjes (het was alweer 10 graden in de Kop) de kachel opstoken en de kou van zich af douchen.
Het is geen grap, het was weer een mooie motordag, die zondag 1 april. Maarten, bedankt weer voor de organisatie en tot het volgende clubevent.
Carmen Blaauboer
